Kuran Alfabesi, Kur'an'ın kendine has bir dili ve alfabesi olan (Kur'an Alfabesi) tamamen farklı bir kavramı oluşturur. Kur'an'ı Kerim alfabesi 28 harflerinden oluşur ve harflerini öğrenmek ve yazmak çok kolaydır. Alfabeler hakikatin gerçeğine eriştirmesi için birer araçtır. Bu harfler İslam memleketlerinde kullanılan o devletin Müslüman olduğunun bir alametidir. Çünkü Ezan gibi İslam coğrafinde İslam birliğini sağlamaktadır. Hadis-i şeriflerde geçen bu harfler Yüce Allah'ın katında makbul olduğunu açıkça ifade edilmektedir. Görülüyor ki Yüce Allah, tüm yaşantımızda İslamiyet'in hüküm süreceğini buyurduğu gibi kullanılan alfabeyi bile Kur'an harfleriyle olduğunu buyurmaktadır. Kur'an alfabesi İslam dininde yaygınlaşarak Osmanlı İmparatorluğu bile büyük önem vermiştir. Kur'an harflerinin yazıldığı gibi Latin alfabesinden sonra dünyada ilk yazı dili olarak en çok kullanılan bir yazı sistemidir. Türkçe alfabesinde bulunan karşılıkları ve okunuş şekilleri Türkçeden farklıdır. Kur'an'ı Kerim Arap simgesini taşıyan alfabe ile yazılır. Kur'an'ı Kerimde Arapça olduğuna göre en iyi simgeleyen bu harfler ile yazılabilir. Bunun dışında farklı bir alfabe ile Kur'an dilini gereği gibi okuyamaz ve anlatılamaz. Çünkü Kur'an başka harfler ile yazılırsa anlamı tamamen değişir ve aslından uzaklaştırılmış olur. Peygamber efendimiz (S. A. V.)'ın bu harflerin Kur'an da sadece bu harflerle yazılması bir ilahi kelam olan Kur'an harflerinin sıradan semboller olmayıp, dinen (Kutsal) olduğunu gösteriyor.
Kur'an Alfabesi; Arapça harfleri ve manaları;
Elif-Ülfet; Hareket, gayret, ibadet, hayır ve sadaka ile ülfet hasıl olur.
Be-Bereket; Ülfette gayret eden ve yürüyen bereketli olur.
Te-Tevbe; Berekete nail olana, tövbe kapısı açık olur.
Se-Sevap; Tövbe edenin ihsanı büyük olur ve sevap yazılır.
Cim-Cemal; Sevaba erişene güzellik ve gece namaza duranların gündüzünde yüzleri güzel olur.
Ha-Hikmet; Manalı sözler konuşmak demektir. Hikmet yolunda, haramdan kaçınmaktır.
Hı-Hayır; Hikmetli yolda yürüyen hayırlara nail olmak demektir.
Dal-Delil; Rehberlik ve sözlü konuşmak, kılavuzluk yapmak.
Zel-Zeka; Duyduklarını ve gördüklerini iyi kavrayan ve muhafaza edendir.
Rı-Rahmet; Rahmet-i ilahiye teşebbüs etmek, mazhar olmak demektir.
Zel-Zekât; Temizlik imandan gelir, bedenen temizlik demek.
Sin-Saadet; Mesut ve bahtiyar olmak, saadete giden yoldur.
Şın-Şifa; Manevi hastalıklardan şifa bulmaya demek.
Sad-Sıdk; Doğruluk ve ilim, yalandan kurtulmak.
Dad-Zıya; Parlaklık ve ışık, her tarafı parlaması demek.
Tı-Taat; İtaat ve söz ne söylenirse yapan demek.
Zı-Zafer; Kurtuluşa ermeye ve zafer kazanmaya demek.
Ayn-ilim; İlim sahibi olmaya demek.
Gayn-Gına; Zenginlik ve servete ulaşmaya demek.
Fe-Felah; Engelleri aşmak ve umduklarına kavuşmak demek.
Gaf-Gurbet; Buradaki gurbet yakınlık demektir.
Kef-Keramet; Her şeyde keramet olduğuna inanmak.
Lam-Lütuf; Her yaptığının lütfuna erişmeye demektir.
Mim-Mev'iza; Güneşi parlak eden demektir.
Nun-Nur; Ayın yüzü gibi nur bulacaksın.
Vav-Vuslat; İstediğin vakitte vuslata erişmek demektir.
He-Hidayet; Sana ve sizlere hidayet edendir.
Ye-Yakin; Rabbimiz, sana ölüm gelinceye kadar Rabbine ibadet et! diye buyurmuştur.
