islam dininin ana kitabı olan Kuran-ı Kerim' de birbirinden güzel ve farklı anlamları ifade eden toplam 28 harf bulunmaktadır. Yazması ve öğrenmesi oldukça basit olan Kuran-ı Kerim alfabesi, islam birliğini sağlayıcı ve Hak Teala katında makbul görülen harflerdir. Müslümanlığın yol göstericisi olan Kuran-ı Kerim alfabesi, yaygın olarak kullanılır bir hale gelmiştir ve nitekim Osmanlı İmparatorluğu zamanında da büyük öneme sahip olmuştur. Dünyada ilk yazı dili olan Kuran-ı Kerim alfabesi, aynı zamanda en fazla kullanılan yazı biçimi de olmuştur. Kuran'ı öğrenmek ve anlamak için öncelikle bu alfabeyi bilmek gereklidir. Bildiğiniz üzere arapça olan Kuran; haliyle alfabesinin geneli de arapça harflerden meydana gelmiştir. Anlamının değişmesine neden olacağı için Kuran-ı Kerim farklı alfabe ile yazılamaz ve anlatılamaz. Ayrıca Peygamber efendimizin (s.a.v) Kuran-ı Kerim' i yazarken bu alfabeyi kullanmış olması kitabımızın kutsal olduğunu ve bu harflerin sıradan semboller olmadığını bize göstermektedir.
Türkçe harflerden daha farklı olan Kuran-ı Kerim alfabesinin kendine has bir özelliği vardır. Çünkü, bazı harflerin okunuş biçimleri farklıdır. 'Elif' harfi ile başlayıp 'Ye' harfi ile son bulan Kuran-ı Kerim alfabesi sağdan sola yazılır ve yine aynı yönde okunur. Bu harflerin sesinin çıktığı yerleri iyi bilmek gerekir. Aksi halde harflerin oluşturduğu kelimelerin anlamı bozulur. Harflerin çıkış noktaları dil, dudak ve boğazdır. Dilden çıkan harfler 18, dudaktan çıkan harfler 4 ve boğazdan çıkan harfler isr 6 tanedir. Kısacası önemli olan Kuran-ı Kerim alfabesindeki harflerin telafuzudur.
Kuran-ı Kerim alfabesi ve okunuşları:
( ا - Elif ) İnce ve açıkça okumayı sağlar ve harekesine göre değişik şekillerde okunur (e, a, i, u, en, an, in, un gibi)
( ب - Be) Türkçedeki 'b' harfi gibidir. İki dudağın kuvvetlice kapanması ile okunur. İnce ve aşikâr okunur.
( ت - Te ) Dilinizin ucunu üst ön dişetlerine dokundurarak okunur ve Türkçedeki 't' harfi gibidir.
( ث - Se ) Dil ucunun üst kısmını, üst dişlerin başlarından biraz dışarı çıkararak okunur. İnce ve yumuşak söylenir.
( ج - Cim ) Türkçedeki 'c' harfi gibi olan bu harf; dil ortasını üst damağa kuvvetlice dayatıp çekerek söylenir.
( ح - Ha ) Boğazı hiç sıkmadan boğaz ortasında çıkarılan 'ha' sesi kalın bir harftir.
( خ - Hı ) Boğazın ağza yakın yerinden, boğazı hırıldatarak çıkarılan bu harfin Türkçede karşılığı yoktur.
( د - Dal ) Dil ucu ile üst ön dişlerin diplerinden çıkan bu harf Türkçedeki 'd' harfi gibidir. Herzaman ince ve şiddetli okunur.
( ذ - Zel ) Dil ucu ile üst ön dişlerin uçlarından çıkarılan bir sestir ve peltek çıkarmaya dikkat edilmelidir. Daima ince ve yumuşak seslidir.
( ر - Ra ) Türkçedeki 'r' harfi gibidir. Dilin ucunun geriye doğru kıvırarak üst damağa sertçe dokunması suretiyle okunur. Bazen ince bazen ise kalın okunan bir harftir.
( ز - Ze ) Dilin ucunun ön dişlerin uçlarına dokunması ile okunur ve ince bir harftir.
( س - Sin ) Dilin ön dişlerin başlarına yakınlaşması ile okunur ve daima ince okunur.
( ش - Şin ) Dilin orta kısmının üst damağa dayanması ile okunur. Türkçedeki 'ş' harfi gibidir ve yumuşak bir harftir.
( ص - Sad ) Dilin ucu ile ön dişlerin yarısından çıkarılan bu harf, daima kalın okunur.
( ض - Dat ) Dilin sağ ve sol yada her iki yanının üst azı dişere dokunmasıyla çıkarılır. Bu harfi okurken ağız fazla açılmamalı ve daima kalın okunmalı.
( ط - Tı ) Dil ucu ile üst ön dişlerin arkasından şiddetli çıkan bir sestir. Daima kalın okunur.
( ظ - Zı ) Dilin ucunun ön dişlerin biraz arkasından dışarıya doğru çıkarılması ile okunur ve daima kalın bir sestir.
( ع - Ayın ) Türkçede olmayan bu harf, boğaz ortasından boğazı hafif sıkarak çıkartılan çatlak bir sestir ve ince okunur.
( غ - Ğayın ) Boğaz çıkar ve yumuşak bir ses veren bu harf daima kalın okunur.
( ف - Fe ) Üst ön dişlerin ucu ile alt dudağın içinden çıkarılan bu ses daima ince okunur.
( ق - Kaf ) Dil kökünün damağa dayanması ile çıkarılır. Herzaman kalın okunur.
( ك - Kef ) Dilin ortasına doğru okunan bu harf ince bir ses olmasına rağmen biraz kalın okunması gereken bir harftir.
( ل - Lam ) Dilin ucuyla üst ön dişlerin etinden çıkartılır. Türkçedeki 'l' harfine benzer.
( م - Mim ) İki dudağın hafifçe kapatılması ile çıkar. Daima ince ve genizden gelen bir ses ile okunur.
( ن - Nun ) Dilin ucu ile üst ön dişlerin etlerinden çıkar.
( و - Vav ) Dudaklarımızı birbirine dokundurmadan büzerek ' u ' sesi çıktıyor gibi okunur.
( ه - He ) Boğazın dibinden çıkartılır ve Türkçedeki 'h' harfi gibidir.
( ى - Ye ) Dilin ucu ile damağın üst kısmı birleştirilerek çıkartılır ve daima ince okunur.
