Japonlar Çinliler ile yaklaşık 2000 yıl öncesine dayanan ilişkileri ile alfabetik karakter üretmeye başlamış olup, daha öncesinde Japon dilinde karakterler yoktu. Çin ile ilişkiler başladıktan sonra bugün Kanci diye bilinen karakterler günümüzde Çin'deki anlamlarından farklılık gösterse de Çin dilinden geçmiştir.

Kanci dilbilimcilerin üzerinde yaptıkları çalışma sonucunda, Kanci dili ses ve manayı birlikte taşımaktadır. Fonetik alfabelerle yapılan kıyaslandığında ise Kanci dilinin daha kolay okunabilmektedir. Ses ile mana arasında ilişki kuramayan fonetik alfabe yerine ses ve mana arasındaki uyum ilişkisini kuran kanci alfabesi daha çok tercih edilmektedir. Bunun yanı sına fonetik alfabeyi okumakta zorlanan insanlar Kanci alfabesini okurken zorlanmazlar Çünkü İdegramların anlamlarını bildikleri için okumak ve anlamakta fazla zorlanmadıkları görülmüştür.

Bin seneyi geçkin bir zaman öncesinde Japon halkı neredeyse 50 Kanci karakterine değişiklik yapmış ve yeni oluşan harfler dizisine Kana ismini vermişlerdir. Böylelikle iki fonetik alfabe doğmuştur. (Hiragana ve Katakana)

Bu iki alfabenin birbirinden farkı olmadığını belirtmek gerekiyor. Aradaki farkı ise Japon dilinde yer alan kelimelerin kökeni. Hiragana kural olarak sadece Japon diline has kelimelerin yazımında kullanılırken, Katakana Japon dili dışından Japoncaya geçen kelimelerin yazımında kullanılmaktadır. Sonuç olarak dışarıdan Japoncaya girmiş kelimeler kolaylıkla fark edilir.

Günümüzde Japonca da Kanci, Hiragana ve Katakana, alfabelerinin üçü de kullanılmaktadır. Ancak bilinmelidir ki Japonca öğrenmenin ilk aşaması Hiragana alfabesini öğrenmektir. Özellikle yeni öğrenmeye başlayanlar için Hiraganayı öğrenmek Japon dili grameri ve kelimeleri öğrenmek gerekir. Japonya da çocuklara da ilk hiragana öğretilir. Kanci ise öğrenmesi çok zor olan Japon dili alfabesidir. Adlar, isimler ve sıfatların köklerinin yazımında kullanılır. Katakana da kural olarak yabancı kelimelerin yazımında kullanılmaktadır. Görüldüğü gibi hepsi birbirinin bir parçası olan bu üç alfabenin birinin eksikliği düzeni bozacaktır.

Japon dilinde harfler orijinal olarak yukarıdan aşağı sütunlar halinde ve sağdan sola doğru yazılırlar.

Japon dilinde yalnızca beş tane sesli harf yer alır. Hem de Türkçedeki sesleri ile birebir aynı. Japon dilinde bulunan sesli harflerin Japoncadaki sırasıyla birlikte Japon alfabesindeki ünlü harfler;

Yine sırayla yazacak olursak; k, s, t, n, h, m, y, r ve v olup aynı Türkçedeki sesleri ile seslendirilmektedir. Yalnızca harici bir durum olarak r harfini kullanırken Japonca ses dosyalarında izah edildiği gibi telaffuzu duyarak öğrenmekte fayda vardır.

N harfi dışında tek başlarına kullanılmayan Japonca ünsüz harfler, sesli harflerle kombinasyon kurularak seslendirilirler. Yani Japonca dilinde ünsüz harfler bizim dilimizdeki heceler gibi kullanılıp, her biri biri harfi temsil eder. İkili hecelerin yanında üçlü hecelere de Japon dilinde rastlanmaktadır. Bu da şu demek oluyor: İki veya üç harfli hecelerden kasıt Japon dili için bir harfi karşılar.

Zamirlerin çokça vurgulanmadığı Japon dilinde cümle öğeleri de Türkçe dilindeki gibi “Özne- Nesne- Yüklem” şeklinde sıralanır. Gereksiz kelimelerin kullanılmadığı bir dil olan Japon dilinde dinleyicinin söyleneni anlaması beklenir. Yüklem büyük oranda bulunur ancak bir dipnot belirtelim kimin hakkında konuşulduğu hususu karşı tarafın anlaması lazım gelir.

Fiiller Türkçe de olduğu gibi tek başlarına bir durumu ifade edebilme özelliğini Japon dilinde de ortaya koyarlar ve bir cümlenin en temel ögesidir. Yalnız şöyle bir durum var Japon dilinde; şahıs ekleri bulunmadığından fiiller şahsa göre değişmez. Mesela Türk dilinde gelmek fiili; ben geliyorum, sen geliyorsun, o geliyor, biz gidiyoruz, siz gidiyorsunuz, onlar gidiyorlar şeklinde çekime uğrarken, Japon dilinde böyle bir kural yoktur. Bunu dinleyici doğrudan anlamalıdır.

Geniş zaman ve geçmiş zamanları içeren Japon dilinde, gelecek zaman cümleleri geniş zaman kalıbıyla birlikte gelecek zaman ifadelerini içeren unsurlarla yapılır.

Japon dilinde farklılık oluşturan bir durum var ki o da fiillerin sonlarına gelen ve kibarlık manaları taşıyan eklerin getirilmesidir. Fiil sonuna eklenen masu kelimesi ile daha nazik bir konuşma kazandırmanın yanı sıra bu ek Japoncayı ikinci bir dil olarak öğrenmeye çalışanlar açısından fiil çekimlerini de kolay hale getirmektedir.

Kibarlık anlam kazanmak bir tek kelime ile sağlanmamaktadır. Örneğin soyadı sonlarına eklenen honorofikler bir diğeridir. Bay ve bayanlar için kullanabilecek –san eki buna bir örnektir. Japon halkı muhatapları ile diyalog içinde iken kişiye hitap ederken devamlı bu kibarlığı gösterirler. Sosyal statülerine göre değişik ekler içeren bir kelime hazineleri mevcuttur. Mesela amir veya üstü için –sama, mektepte üst sınıf öğrenci birisi için –senpai vs. Gibi çeşitleri bulunur*.